გამოცემამ „არგუმენტები და ფაქტები - თბილისი“ ("Аргументы и факты -Тбилиси")ახალი ლიტერატურული პროექტი დაიწყო. „აიფ-თბილისის არბატის ეზო“-ს პირველი სტუმარი ცნობილი რუსულენოვანი მწერალი მიხეილ ანანოვი გახდა. 

მოხარული ვარ, რომ მე მქონდა პატივი გავხსნა ახალი რუბრიკა „არბატ ქორთიარდ“. მე გამიმართლა, რომ მოსკოვში ყოფნისას ამ ქუჩაზე არაერთხელ ვიარე. ყოველივე ამის შემდეგ, ისინი ამბობენ, რომ ყველა გზა რომში მიდის, მოსკოვში კი ყველა გზა არბატისკენ მიდის. მასზე უსასრულოდ შეგვიძლია ვისაუბროთ. თავად არბატის შესახებ, მის ცნობილ შენობებზე, თითოეულს თავისი საინტერესო და მდიდარი ისტორიით, იმის შესახებ, თუ რამხელა სახალისო და ამაღელვებელი ნივთების პოვნა შეგიძლიათ მასზე, რომ ხანდახან გსურთ მის გარშემო საათობით ხეტიალი, მით უმეტეს, რომ მისი სიგრძე 1250 მეტრია. . და თუ წინ და უკან მეტია, მაშინ თქვენ თვითონ ხვდებით რამდენად...

თუმცა, არ შემიძლია ჩემი ამბავი არაბატის შესახებ ძალიან მნიშვნელოვანი პიროვნების - ლეგენდარული სამოციანის ბარდი ბულატ ოკუჯავის გახსენების გარეშე. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ ეს განუყოფელი ცნებებია. არაერთ პოეტსა და ბარდს უმღერია ამ ქუჩის ქება, რომელიც ერთგვარ სიმბოლოდ იქცა, მაგრამ ბულატ შალვოვიჩის გზა სამაგალითოა.

ორიოდე სიტყვა კეთილ ჰუმანისტ პოეტზე, რომელიც მღერის ნათელ იდეალებს: სიყვარული საყვარელი ადამიანის, მეგობრის, სამშობლოს, მშობლიური და გულთან ახლოს მდებარე ადგილებისადმი. ის თავად, მოგეხსენებათ, დაიბადა მოსკოვში, მაგრამ მალე ოჯახი საცხოვრებლად თბილისში გადავიდა და ბულატი სასწავლებლად წავიდა 43-ე საშუალო სკოლაში, სადაც მეც ვსწავლობდი, სადაც სწავლობდნენ მამა და დედაჩემი, რომლებსაც ახსოვდათ მომავალი პოეტის სურათი. ახალგაზრდობაში. ის ბულატ შალვოვიჩზე ერთი წლით უმცროსია და, შესაბამისად, ერთი კლასით უმცროსიც. შემდეგ ოჯახი კვლავ გადადის საცხოვრებლად, ამჯერად ახალ თაგილში, სადაც პოეტის მამა მაღალ თანამდებობას იღებს. 1937 წელი ტრაგიკული იყო ახალგაზრდა კაცის ცხოვრებაში - მისი ოჯახი დახვრიტეს, მაგრამ გული არ დაკარგა, პირიქით, წავიდა საბრძოლველად მეორე მსოფლიო ომის დროს. რთული ცხოვრება, სამხედრო ბრძოლები, მეგობრები ფრონტზე - ამ ყველაფერმა კვალი დატოვა მომავალ ბარდზე და ასე გაჩნდა მისი პირველი სიმღერები.

მინდა წავიკითხო ბულატ ოკუჯავის ლექსი არაბატზე, რომელსაც ჰქვია "წარწერა ქვაზე". ის შეიცავს ღრმა ფილოსოფიურ მნიშვნელობას. აღსანიშნავია, რომ იგი ეძღვნება მოსკოვის 33-ე სკოლის მოსწავლეებს ამ დაუვიწყარი სიტყვის „არბატიზმის“ გამოგონებისთვის. ეს ლექსი იყო მთავარი სტიმული ჩემი მიძღვნის ბულატ შალვოვიჩისთვის. მის შემოქმედებას ბავშვობიდან ვიცნობ და დღემდე მაინტერესებს. სონეტს „გიტარის რაინდს“ ვუწოდე და მის ეპიგრაფად ავიღე რამდენიმე სტრიქონი უკვე წაკითხული ლექსიდან.

როგორც ხედავთ, არბატი აქაც არ შეიძლებოდა მომხდარიყო, მაგრამ, რაც მთავარია, ეს ჩემი მონანიებაა. ჩემს თავს ვუთხარი, როგორ მოხდა, რომ არბატს ჯერ კიდევ არ მივუძღვენი პოეზია-მეთქი. შეცდომა მაშინვე გამოსწორდა - მან ილოცა ცოდვისთვის და დაწერა ლექსი, რომელსაც შემაშფოთებელი და რომანტიული სათაური "დაბრუნდი არბატში".

ამ ლირიკულ ნოტაზე, ნება მომეცით დავასრულო ჩემი ამბავი არბატის ეზოების შესახებ. გიყვარდეთ არბატი, მობრძანდით მის ირგვლივ, რათა განიცადოთ ისეთი რამ, რაც შთაგაგონებთ დაუთმოთ მას და, ზოგადად, შექმნათ ახალი ქმნილებები. და ღმერთმა მოგცეთ წარმატებები ამაში.

ყოველთვის თქვენი, მიხეილ ანანოვი. 

НАДПИСЬ НА КАМНЕ

Пускай моя любовь как мир стара, —
лишь ей одной служил и доверялся
я — дворянин с арбатского двора,
своим двором введенный во дворянство.

За праведность и преданность двору
пожалован я кровью голубою.
Когда его не станет — я умру,
пока он есть — я властен над судьбою.

Молва за гробом чище серебра
и вслед звучит музыкою прекрасной…
Но не спеши, фортуна, будь добра,
не выпускай моей руки несчастной.

Не плачь, Мария, радуйся, живи,
по-прежнему встречай гостей у входа…
Арбатство, растворенное в крови,
неистребимо, как сама природа.

Когда кирка, бульдозер и топор
сподобятся к Арбату подобраться
и правнуки забудут слово «двор» —
согрей нас всех и собери, арбатство.

РЫЦАРЮ ГИТРАЫ

Задумчивый бродил ты по Арбату,

И Господа безропотно молил,

Чтоб о тебе он тоже не забыл:

Ты относился к ближнему, как к брату.

Для творчества ты, не жалея сил,

Мог обойти коварную преграду,

И, верный слову – своему собрату,

В друзьях ты смысл жизни находил.

Но все же был ты баловнем фортуны:

Твоей гитары освятила струны,

Она своей счастливою рукой.

Тебе была нужна твоя победа,

И ты сумел достичь её ценой

Достойной песен доброго поэта.

ВОЗВРАЩЕНИЕ В АРБАТСТВО

Тихо прогуляюсь по Арбату,

Молча с ним беседу поведу,

В океане времени пиратом

У него я вечность украду.

Старт возьму я от Ворот Арбатских,

Двинусь до Садового кольца;

Шаг не сделать без объятий братских –

Не имеет этот путь конца.

Здесь меня встречают акробаты,

Клоуны, жонглёры, силачи;

Провожают песен хит-парадом

Барды, пианисты, скрипачи.

Кто пижоны тут, а кто актёры,

И кому какой был жребий дан;

Но найдутся чудики-позёры,

Чтоб для нас устроить балаган.

Пробил час – открылись все секреты,

Публике представив стих взрывной,

Важные и модные поэты,

Как и прежде, критикуют строй.

Что сказать, когда здесь центр мира:

Виден каждый тайный уголок;

От кафе к бистро, через трактиры,

Поведёт тебя пытливый рок.

Прогуляюсь тихо по Арбату…

Мне весь путь вовек не одолеть;

Но лишь вспомню славного Булата,

Не смогу ему я не подпеть.